In de herfst van 2018 heb ik geluk gehad om naar Japan te zijn geweest.
Ik had 2 prachtige weken gesplitst tussen Reiki en Aikido.
Ik heb gekozen om niet naar Kurama yama te gaan.
De eerste week verbleef ik in de kleine authentieke dorpjes rondom de berg Yoshino – de actieve training basis voor Shugendo beoefenaars. Dat was voor mij een reis naar de wortels van beide kunsten Reiki en Aikido. Daar op de berg, bibberend mantra zingen onder de waterval, verblind door rook over het vuur lopend, in de tempels zocht ik wat de grondleggers zochten. Ik had geluk om Takigyo (de waterval reinigingsritueel) en Goma (de vuur ritueel) te beleven.
De tweede week was ik in Tokio om bij de Hombu dojo (de hoofddojo van Aikikai) te trainen. Deze week heeft me de traditionele omgeving van Aikido onthuld en de verschillen tussen de westerse en de oosterse denkwijze en trainingswijze duidelijk gemaakt.
Tokio kwam enorm “schreeuwend” over vergeleken met de rustige bosrijke berg dorpjes met lieve japanners.
De flikkerende neon kleuren, aparte pittige geuren en kakofonie aan geluiden waren bijna te veel. Gelukkig heb ik een ervaring van een grote stad, mijn Moskou verleden. Daarnaast natuurlijk twee keer per dag trainen was ook een mooie anker om gegrond te blijven.
