5/30/2020 Anya van Til
Als moeder van drie heb ik mijn kinderen talloze keren pijn zien doen. Als moeder moest ik ze natuurlijk helpen. Ik moet zeggen dat ik hier met de tijd beter in ben geworden, omdat ik door het oefenen alle do’s en don’ts heb geleerd.In het begin raakte ik net zo hard in paniek als een kind en mijn acties zouden spastisch en hectisch zijn.
Dat hielp niet echt.
De tijd ging voorbij, kinderen bleven komen voor hulp, ik leerde dat ze de meeste van hun letsels overleefden, dus leerde ik afstand te nemen van hun verwondingen en kalm te blijven.
Bij kind nummer drie zou ik de volgende doen (trouwens, hoe harder ze schreeuwen, hoe minder echte schade er is aangericht).
Allereerst zou ik stoppen en opletten.
Dan ging ik zitten, bleef kalm en hielp zo de kleine ook om te kalmeren.
Dan zouden we de wond bekijken. We zouden zien wat er moest gebeuren (schoonmaken, behandelen) en het rustig doen.
Eindelijk zouden we praten over waarom het is gebeurd en hoe ze het de volgende keer kunnen vermijden.
Als je aan onze boosheid en angsten denkt, is dat vrijwel hetzelfde.
Als we jong en onervaren zijn, laten we ons overweldigen door boosheid en angst. Ze nemen ons over en verslinden ons.
We kunnen alleen maar boos of bang zijn.
Er is oefening voor nodig om te leren een stap terug te nemen van onze angsten en zorgen.
Dat is wat we doen bij meditatie. We leren stoppen en kalmeren en kijken naar onze gevoelens zonder erin te verdrinken. Dus tijdens het mediteren trainen we om vaardig te worden in het behandelen van emoties, zodat we er niet snel door overweldigd raken in ons dagelijks leven.
Het stoppen en herkennen van een negatieve emotie is het eerste wat we doen als het opkomt. Daarna is het beter om het niet te ontkennen, het weg te duwen of het er beter uit te laten zien of beter aan te voelen. Herken het gewoon en accepteer het.
‘Je bent gevallen. Het doet pijn ”, zou ik tegen het kind zeggen.
Dan komt het volgende vanzelf. Elke moeder zou haar kind omhelzen. Wat is een omhelzing? Het is een daad van liefde en vriendelijkheid, maar ook mindfulness. Liefde stroomt alleen waar je aandacht naar toe gaat.
Dus met de negatieve emotie zoals boosheid of angst moeten we die omarmen door er volledige aandacht aan te richten. Alleen vriendelijke aandacht kan onze negatieve emotie laten verdwijnen.
Als we kalm zijn, kunnen we dieper naar de wond kijken, naar onze boosheid, angst, bezorgdheid enz. Wat was het dat hem naar boven bracht? Waar komen ongemak en last vandaan?
Als we dieper kijken, krijgen we inzichten. Wat zit ons echt dwars? Misschien zijn we moe, misschien slapen we niet genoeg of hebben we het te druk, misschien zijn we diep ontevreden over een baan of een relatie. Wanneer we de onderliggende oorzaken van onze boosheid en zorgen beseffen, kunnen we ervoor kiezen om stappen te ondernemen om onze situatie te verbeteren.
Probeer je negatieve emoties te behandelen alsof het je kinderen zijn en ontdek diepe onvoorwaardelijke moederliefde voor jezelf.
Na verloop van tijd zal de liefde voor jezelf je helpen pijn en lijden te herkennen achter boosheid en angst van anderen. Herkenning van de oorsprong van de negatieve emoties zal je helpen op een zachte, liefdevolle manier erop te reageren in plaats van te worden ontstoken door uitbarstingen van boosheid en angst van anderen.
Raad eens wat er met de wereld gaat gebeuren als iedereen zijn liefde gaat ont-wikkelen?
