5/15/2020 Anya van Til
In de huidige situatie van een lock down moeten we als Reiki behandelaars voornamelijk behandelingen op afstand en online sessies doen.
Wat betekent dit voor ons?
Velen van ons worden geconfronteerd met het feit dat behandelingen op afstand vrij lastig zijn.
Je ziet, hoort of voelt je klant niet. Je neemt hem of haar niet waar met je zintuigen, waardoor we geen feedback krijgen. Geen maaggeluiden, geen verzachting en verdieping van de adem, geen lichamelijke reacties.
Hoe weten we of we het goed doen?
Ontvangt de cliënt de behandeling eigenlijk?
Als de klant niet aanwezig is, gaat de aandacht automatisch naar onszelf en voeden we onze zorgen, angsten, onzekerheden etc.
Dus hoe weten we of we het goed doen?Ik heb ooit een video gezien die me veel heeft geholpen om de wetenschap achter de behandeling op afstand te begrijpen.
Het was een video over hoe geluidsgolven worden overgedragen.
Blijkbaar als ik een geluid maak, produceert het een trilling in de deeltjes die afkomstig zijn van mijn stembanden. De deeltjes naast de oorspronkelijk trillende deeltjes beginnen ook te trillen en zetten de deeltjes ernaast ook in beweging, de laatste beginnen te bewegen en beïnvloeden de volgende laag deeltjes.
Zo worden de geluidsgolven geproduceerd.
Ze bewegen op deze manier totdat de golf het oor van mijn partner bereikt en hij de golf kan decoderen. Mijn stembanden hebben de beweging van geluid geïnitieerd, maar ze blijven waar ze waren.
Er wordt niets verzonden of gestraald.
Dit is precies het principe achter de oceaangolven.
Ze brengen de energie over, geen water.
Veroorzaakt door wind of beweging van het oppervlak, creëren de golven het rimpeleffect en reiken ver.
In de afstandsgenezing gaan we zitten en produceren het ‘trilling’ Het is een veel subtielere beweging dan de geluidsgolven, maar het mechanisme erachter lijkt hetzelfde te zijn. We willen compassie uitstralen en de golf van onvoorwaardelijke liefde in gang zetten.
Er is echter meer aan de hand.
Om ervoor te zorgen dat onze cliënt de golf ‘ontvangt’, moet deze sterk en stabiel zijn.
Dit deel is het meest eenvoudig maar toch het moeilijkst, hetzij op afstand, hetzij met de fysieke cliënt.
Dit is het deel waar we bewust moeten blijven van ons lichaam, onze geest en energie. We moeten ze met elkaar verbonden houden, ze bij elkaar houden. Ben je bekend met de autopilootmodus? Tijdens het rijden wordt je plotseling “wakker” en zegt je tegen jezelf: “oh ik ben hier al”.
Weet je bij het drinken van een kopje thee waar het na smaakte en hoeveel slokjes je nam?
Dat is een teken dat je afgeleid werd
Hoe verbinden we ons lichaam, energie en geest?
Het is het beste om te beginnen met onze geest in de hara te vestigen. Wanneer we ons concentreren op de hara door ademhalingsoefeningen zoals Joshin kokyu ho of een mantra, komen we in de ruimte van non-dualiteit. Inademing – uitademing, binnen – buiten, samentrekking – uitzetting, donker – licht, geluid – stilte enz. Als het me lukt om de non-dualistische ruimte in mij te bereiken, ben ik automatisch verbonden met al het andere, inclusief mijn cliënt. Het is niet nodig om iets te sturen, om iets te visualiseren of om op afstand genezing te organiseren met een teddybeer.
Duik in de oceaan van je hara en ontdek de poort naar Eenheid.
Het volgende stap is trainen om daar te blijven.
We hebben misschien één keer de Eenheid aangeraakt, maar onze herinnering aan deze eerste ervaring betekent niet dat we zijn ontwaakt.
We moeten keer op keer oefenen om niet afgeleid te worden door onze zintuigen, vooral door onze mentale activiteiten, onze gedachten en oordeel over alles. Elke keer dat je merkt dat je afgeleid bent, breng je aandacht weer terug naar je ademhaling en je lichaam. Blijf chanten of mediteren.
Het in de gaten houden van je focus en aanwezigheid is je meetinstrument bij een behandeling op afstand. Zolang je je bewust bent van je lichaam, energie en geest, bereikt de compassie golf je cliënt.
